تأثیر اجرای برنامه پییر منتورینگ بر عوامل تنش زای محیط بالینی دانشجویان پرستاری

چکیده زمینه و هدف: دوره آموزش بالینی، تنش زاترین دوره در آموزش پرستاری محسوب می شود. یکی از روش هایی که در سال های اخیر جهت ارتقاء آموزش بالینی پرستاری مورد توجه قرار گرفته و در مورد جنبه های مختلف آن از جمله تأثیر بر استرس تحقیقاتی انجام گرفته، منتورینگ می باشد. هدف این مطالعه بررسی تأثیراجرای برنامه پییرمنتورینگ بر میزان عوامل تنش زای محیط بالینی دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری آبادان بود. روش بررسی: در این مطالعه موردـ شاهدی، تمامی دانشجویان ترم دوم پرستاری(40 نفر)، که از نظر سن، جنس و معدل همگن بودند، به طور تصادفی دردوگروه مورد(19نفر) و شاهد(21 نفر) وارد مطالعه شدند. هر دو گروه تحت راهنمایی مربی مربوطه دوره کارآموزی خود را سپری کردند. در گروه آزمون به ازای هر 4-3 دانشجوی ترم دوم، یک دانشجوی ترم 6 به عنوان منتور یا راهنما به همراه مربی مربوطه هدایت و حمایت از دانشجویان ترم دوم را در انجام مهارت های اصول و فنون پرستاری به عهده داشتند. ابزارگردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات فردی و فرم بررسی تجربه بالینی بود. داده ها با آزمون های تی زوجی، تی دو نمونه ای مستقل و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بین میانگین نمره عوامل تنش زا قبل و بعد از اجرای برنامه در هر دو گروه اختلاف معنی دار دیده شد(01/0=p). اختلاف تفاضل میانگین عوامل تنش زای محیط بالینی دانشجویان دو گروه مورد و شاهد معنی دار نبود(99/0=(p. نتیجه گیری : برنامه پییرمنتورینگ در کاهش عوامل تنش زای محیط بالینی دانشجویان تأثیر نداشت. واژه های کلیدی: پییر منتورینگ، عوامل تنش زا، محیط بالینی، پرستاری